Preikestolen, Noorwegen

Vorig jaar gingen we voor het eerst sinds jaren met z'n tweeën op vakantie.
De jaren ervoor maakten we in Noorwegen en Zweden rondreizen langs huisjes of hutten.
Deze keer kochten we een tent en gingen kamperen.
Niks bespreken, behalve de boot.
We kwamen aan in Stavanger, en reden naar Preikestolen camping. Daar vonden we een mooi plekje, en de volgende dag gingen we op weg om de Preikestolen te beklimmen.
Het weer was goed. We gingen vroeg op weg, want er gaan natuurlijk meer mensen naar boven. En net die dagen was er een jamboree in Stavanger en gingen er ook duizenden scouts naar boven (niet allemaal tegelijk gelukkig).
Er gingen maar weinig mensen net als wij lopend van de camping naar boven. Wel reden er veel bussen. Na een uur kwamen we aan bij het beginpunt. Het klauteren kon beginnen. Hoe hoger we kwamen hoe bewolkter/ mistiger het werd. Na twee uren klimmen waren we boven en je raad het al, je zag helemaal niks. Dat was best balen. Op een gegeven moment zag je een heel waterig zonnetje en we zeiden tegen elkaar: we blijven hier net zolang zitten tot het opklaard. Eerst zaten we midden op het plateau maar toen kwam er een plaatsje vrij helemaal voor aan de rand. Maar omdat je niks zag was het niet eng. Na ongeveer twee uur boven op het plateau keek ik over de rand naar beneden (heeeeel diep, 600 m.) en zag een bootje varen. Heel langzaam trok toen de bewolking/mist weg. En het uitzicht was toen .....PRACHTIG. Kijk maar.......

 Zo was het toen we boven kwamen, niet veel te zien.

 Zie je het bootje.....................

 Daar in het hoekje, rechts van die meneer met rood shirt, hebben we gezeten.

 En toen kwam de zon er door........

 .........en werd het uitzicht steeds mooier.